Peruvian Pisco

Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Pisco

Pisco is een kleurloze of geelachtig-amberkleurige brandewijn, geproduceerd in de wijnbouwgebieden van Peru[1] en Chili.[2] Gemaakt door het distilleren van gegist druivensap tot een zeer sterke drank, werd het ontwikkeld door 16e-eeuwse Spaanse kolonisten als alternatief voor orujo, een uit Spanje geïmporteerde druivenbrandewijn.[3] Het had het voordeel dat het werd geproduceerd uit overvloedig in eigen land geteeld fruit en dat het de hoeveelheid alcoholische dranken die naar afgelegen locaties werden vervoerd, verminderde.[4]

Het oudste gebruik van het woord pisco ter aanduiding van de Peruaanse aguardiente dateert van 1764.[5] De drank heeft zijn Quechua naam wellicht ontleend aan de Peruaanse stad Pisco, ooit een belangrijke koloniale haven voor de export van wijnbouwproducten,[6] die gelegen is aan de kust van Peru in de vallei van Pisco, aan de gelijknamige rivier. [7] Van daaruit werd "Aguardiente de Pisco" geëxporteerd naar Europa, vooral naar Spanje, waar de naam van de drank werd afgekort tot "Pisco".[8]

Volgens de Chileense taalkundige Rodolfo Lenz werd het woord pisco gebruikt langs de hele Stille Oceaankust van Amerika, van Arauco tot Guatemala, en zou het woord van Quechua-oorsprong zijn en "vogel" betekenen.[9]

Deze bewering wordt betwist door de Chileense taalkundige Mario Ferreccio Podesta, die de vroegere etymologie van de Real Academia Española ondersteunt, volgens welke pisco oorspronkelijk een woord was voor een moddervat.[9] De Real Academia Española heeft echter later de theorie van Lenz ondersteund, en onderstreept de Quechua oorsprong.[9]

Andere oorsprongen voor het woord pisco zijn onderzocht, waaronder een Mapudungun etymologie waar "pishku" is geïnterpreteerd als "iets gekookt in een pot", wat betrekking zou hebben op het concept van verbrande wijn (Spaans: vino quemado).[10].

De term beïnvloedde het Mexicaanse Spaanse gebruik van de slang term pisto om gedistilleerde dranken in het algemeen aan te duiden.[citation needed]

In tegenstelling tot het land in het grootste deel van het onderkoningdom Nieuw Spanje, waar slechts zeer weinig wijngaarden werden aangelegd (meestal voor de productie van sacramentele wijn), waren sommige locaties in het onderkoningdom Peru zeer geschikt voor het verbouwen van druivenstokken. In 1560 produceerde Peru al wijn voor de handel; na verloop van tijd ontstond er een aanzienlijke wijnindustrie in de regio.[11][12] Deze groeide zo sterk en bedreigend voor het Spaanse mercantilistische beleid dat de Spaanse Kroon in 1595 de aanleg van nieuwe wijngaarden in Amerika verbood om de export van de eigen wijnindustrie te beschermen; dit bevel werd echter grotendeels genegeerd.[12] Als verdere protectionistische maatregelen verbood de Kroon in 1614 de export van Peruaanse wijn naar Panama en in 1615 naar Guatemala.[12]

In 1572 had Santa Maria Magdalena, een stad in Peru, een haven met de naam Pisco. Pisco werd een cruciale route voor de distributie van een alcoholische drank - aguardiente. Port of Pisco verkortte de naam tot gewoon Pisco, wat de naam was van de druivenlikeur die in het gebied ontstond.[13]

De distillatie van de wijn tot pisco begon serieus rond het begin van de 17e eeuw, misschien als reactie op deze druk.[12] Tot het begin van de 18e eeuw werd de meeste aguardiente echter nog voornamelijk gebruikt om wijn te versterken, om de oxidatie ervan tegen te gaan, in plaats van alleen gedronken te worden. Deze conserveringsmethode komt overeen met versterkte wijnen die vanuit andere delen van de wereld naar Italië en Spanje werden verscheept, bijvoorbeeld wijnen uit Madeira en Marsala.

In de 17e eeuw werden productie en consumptie van wijn en pisco gestimuleerd door de mijnbouwactiviteiten in Potosí, toen de grootste stad in de Nieuwe Wereld.[12][14]

Historici stellen dat de eerste druiven ooit geïmporteerd in 1553 aankwamen. De productie van pisco begon aan het eind van de 16e eeuw. Na het proces van fermentatie en distillatie werd het sap van de druiven tot likeur gemaakt. Dit sap werd vervolgens opgeslagen in kleipotten die piscos werden genoemd.[15]

De hele zuidkust van Peru werd getroffen door de aardbeving van 1687, die de steden Villa de Pisco en Ica verwoestte. Wijnkelders in het getroffen gebied stortten in en lemen containers braken, waardoor de wijnbouw van de natie instortte.[5][9]

Toch overtrof in het begin van de 18e eeuw de wijnproductie in Peru die van pisco. Tegen 1764 was de pisco productie groter dan die van wijn, en vertegenwoordigde 90% van de bereide druivendranken.[5] Met de onderdrukking van de Sociëteit van Jezus in Spaans Amerika, werden de jezuïeten wijngaarden geveild, en nieuwe eigenaren hadden meestal niet dezelfde expertise als de jezuïeten - wat leidde tot een daling van de productie.[5]

In de late 18e eeuw stond de Spaanse Kroon de productie van rum in Peru toe, die goedkoper en van mindere kwaliteit was dan pisco.[5] In de 19e eeuw zorgde de vraag naar katoen in het geïndustrialiseerde Europa ervoor dat veel Peruaanse wijnboeren overschakelden van wijngaarden naar de lucratievere katoenaanplant, wat verder bijdroeg aan de achteruitgang van de wijnproductie en de pisco-industrie die ervan afhankelijk was.[9] Dit was met name het geval bij

#visitsouthamerica #visitperu #visitarequipa #views #viral #peru🇵🇪 #arequipa #socialmedia #southamerica #breakfast #bandb #bedandbreakfast #instagood #instgram #intoperu #interiordesign #photooftheday #holidays #holidayhome #hotelarequipa #hotelperu #vacation #hiking #colcacanyon #facebook #beautifuldestinations #traveladdict #placestovisit #perutravel #hotel